 Fark ettim ki uzun zamandır iş yoğunluğundan ‘ne gezmişim ne görmüşüm’ 
Kışa inat geçen şu bahar günlerini kaçırmadan, dışarda oturmanın keyfine varabilmeniz için bir esnaf restoranını daha sizin için keşfedip yazmaya karar verdim.
Böyle iddialı bir başlık atmamın elbet nedenleri var; deneyimlerim Şu sıra yazın bitmesinden kaynaklanan korkum sebebiyle dondurma telaşı sardı. Sanki kışın dondurma yenmiyormuş gibi geçtiğimiz günlerde sürekli dondurma tüketmeye başladım. Yeni bir çok zincirimsi dondurmacı, canım yurdumda açılmaya başlasa da bir iki tanesinden başka kremadan bozma lezzetleri sevmediğime karar verdim. Ya sorbet gibi sırf meyve bazlı olacak, ya da sütlü kaymak kıvamı.. Hangisini daha çok sevdiğime karar verdiğim, aynı gün içinde yaşadığım deneyimi size de anlatmazsam olmazdı.
Nasıl başlasam nasıl anlatsam.. Kelime bulamıyor değilim, aksine kafamda sıralayamıyorum; bu kadar uzaktayken bile beni hala heyecanlandıran, toksam acıktıran çok az yer vardır.
 
Hiç bir zaman yeni restoranlarda, eskilerin sadeliğini ve lezzetini bulamıyorum. Tabii yeniler de çok güzel ama alt tarafı bir köfte yiyeceğim dediğinizde, tabakta köfteyi bile göstermeyecek kadar ıvır zıvır dolduruyorlar. Eşim keşfetmiş; bir hafta sonu atladık Vespa’mıza ve fotoğraflamak ve deneyimlemek için gittik!
 
Bahar gelmek üzere ve insanlar tatillerinden dönüp, İstanbul sokaklarını doldurmaya başladılar. Bunlardan biri de biziz tabii ki; tatilden dönmüşüz ancak rehaveti hala üzerimizde, çalışmamız lazım ancak motivasyon eksikliği baş gösteriyor. Hal böyle olunca biraz gezip, biraz çalışalım deyip attık kendimizi sokaklara.
Hep duyuyordum çevremden, okuyordum gazetelerde ilk on’lar listesinde; ancak gitmek kısmet olmamıştı. Karar verdik artık keşfedelim diye ve atladık Vespa’mıza. Kadıköy’ü hem sevmişimdir hem de o kalabalığı beni biraz korkutmuştur. 30 Ağustos’u bahane(!) edip tatile kaçan insanlar sayesinde, sokaklar biraz daha tenhaydı.
Beni takip edenler bilir; Bodrum bebekliğimden beri ailecek tutkuyla bağlı olduğumuz bir yerdi. Beni okuyanlar şunu da bilirler ki Bodrum’un köy hayatını, gizli saklı kalmış, ya da işinin başında olan insanların reklam kaygısı olmadan keyifle işlettikleri, sahip oldukları restoranlardan başka bir yere gitmem. Gene öyle bir restorana gidelim dedik geçen haftalarda.. Gerçi burası da Yılmaz Özdil’in bir köşe yazısından sonra dolup, taşıyor ama ilk halinden bir şey kaybetmedi. İsmail Abi’ye siteme koyacağımı söylediğimde aksanıyla ‘Aman ha sakın, gelmesin daha kimse!’ deyip bizi güldürüp, masayı donatmak için mutfağa gitmesiyle güzel bir başlangıç yapıyoruz.
Hem Avrupa’da keyif yapmak hem de uygun ama inanılmaz lezzetli yemekler tatmak istiyorum diyorsanız, bu yazıyı kesinlikle okumanız gerekiyor.
Öyle bir yer düşünün ki şehrin göbeğinde hatta bence en güzel yerlerinden birinde ama şehirden çok uzaktaki yayla evinin arka bahçesi gibi; Beylerbeyi’ndeki Arabacılar sokağına saklanmış olan gizli bahçe İnciraltı’ndan bahsediyorum.
Yazın başlarında bir düğün sebebi ile Alaçatı’ya düştü yolumuz; iyi de oldu. Hafta sonuna bir gün daha ekleyerek hazır gelmişken biraz dinlenelim dedik. Ancak istediğimiz her şeyi sığdırabilmek tabii ki mümkün değildi. Ancak ne yaptık ne ettik sırf ben sizlerle paylaşabileyim diye güzelim Alaçatı kumsalını bırakıp taa Çiftlikköy’e Langust’çuya yani böcekçiye gittik.
Tüm kışın yorgunluğu, sıkıntı ve stresini kafamı denize sokana kadar atamıyorum. Sanki o bütün senenin bitkinliği ‘cos’ diye ses çıkarıp yok oluyor. Bebekliğimden beri gitmeye alıştığım Bodrum’um burnumda tütmüş. Ben Bodrum’un tıkış tıkış sahillerini, akşam üzeri bikinilerle, ellerde içki tepinmelerini bilmem, sevmem de!
Son Yorumlar